Βρίσκεστε στον Ιστότοπο του Πανελληνίου Σωματείου Εκτάκτου Προσωπικού του Υπουργείου Πολιτισμού.
Ο Ιστότοπος αυτός, ευελπιστούμε να λειτουργήσει ως πόλος ενημέρωσης και συσπείρωσης των μελών του Σωματείου. 

Ο Ιστότοπος βρίσκεται σε διαδικασία ανάπτυξης, σταδιακά θα ολοκληρωθεί.

ΛΕΜΕ ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΚΑΝΙΒΑΛΙΣΜΟ - ΜΟΝΙΜΗ ΚΑΙ ΣΤΑΘΕΡΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ!

(Σχετικά με τις προσλήψεις μόνιμων αρχαιοφυλάκων από το ΥΠΠΟΑ)

Το τελευταίο διάστημα παίζεται το ίδιο έργο, σχετικά με την προγραμματισμένη για το 2023 προκήρυξη θέσεων τακτικού φυλακτικού προσωπικού Μουσείων και Αρχαιολογικών Χώρων. Οι συμβασιούχοι αρχαιοφύλακες παρακολουθούν με δικαιολογημένη καχυποψία τις φήμες και τις παρασκηνιακές ζυμώσεις για τις θέσεις, τα κριτήρια κατάταξης, τους πιθανούς συντελεστές βαρύτητας κοκ. Αυτό είναι ένα γνώριμο σκηνικό που πλαισιώνει τη γενική μεγάλη εικόνα:

-Τα Μουσεία και οι Αρχαιολογικοί Χώροι παραμένουν τραγικά υποστελεχωμένοι και συχνά αναγκάζονται να υπολειτουργούν, ιδίως κατά τους μήνες εκτός της «περιόδου αιχμής».

-Οι συμβασιούχοι φύλακες λειτουργούν διαχρονικά ως μπαλώματα για τα χιλιάδες οργανικά κενά και αντιμετωπίζονται ως «αναλώσιμοι» από το ΥΠΠΟΑ, μολονότι αποτελούν σταθερά την πλειοψηφία του φυλακτικού προσωπικού, καλύπτοντας πάγιες και διαρκείς ανάγκες.

Κατά συνέπεια, το βασικό ζήτημα για εμάς δεν αφορά τα κριτήρια για την κατάταξη των υποψηφίων, αλλά με ποιο κριτήριο βγαίνουν τόσο λίγες θέσεις -περίπου 450 τελικά- για ημερήσιους φύλακες και νυχτοφύλακες.

Τι θέση παίρνει όλα αυτά τα χρόνια το Υπουργείο και οι πολιτικές του ηγεσίες ενάντια στη διαχρονική «αιμορραγία» των χώρων σε έμψυχο δυναμικό; Παίρνει υπόψη τις πραγματικές ανάγκες τους για μόνιμο προσωπικό ή ρίχνει απλώς ένα προεκλογικό τυράκι, που ούτε καν τους αφελείς ( ; ) χειροκροτητές της εκάστοτε κυβέρνησης δεν μπορεί να ξεγελάσει;

Ακόμα και αν κάποιος δε διαθέτει επίσημες στατιστικές, μελέτες και οργανογράμματα για τη δραματική μείωση του φυλακτικού προσωπικού σε κάθε χώρο, μπορεί εμπειρικά να διαπιστώσει τα αυτονόητα:

-Οι θέσεις που προκηρύσσονται δεν αρκούν παρά για να καλύψουν ένα μικρό μόνο κλάσμα από τα χιλιάδες οργανικά κενά σε όλη τη χώρα, σε έναν από τους πιο απαιτητικούς κλάδους, που διαφημίζεται συχνά ως η "βαριά βιομηχανία της οικονομίας".

-Τα Μουσεία και οι Αρχαιολογικοί Χώροι όχι απλά θα μπορούσαν να απορροφήσουν το σύνολο των συμβασιούχων φυλάκων, αλλά τους έχουν απόλυτη ανάγκη για να λειτουργήσουν, καθώς καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες -και για την ακρίβεια μόλις ένα μέρος από τις πραγματικές ανάγκες για φυλακτικό προσωπικό.

Συμπερασματικά: Ο στόχος που βάζει το Σωματείο μας για μονιμοποίηση των συμβασιούχων δεν είναι ένα "συντεχνιακό αίτημα", για να πιάσουμε τάχα το "όνειρο του Δημοσίου" και να "βολευτούμε" -μόνο ονειρικές δεν είναι εξάλλου οι καταστάσεις που αντιμετωπίζουμε καθημερινά στον εργασιακό μας βίο.

Η μονιμοποίηση των συμβασιούχων είναι απαραίτητος όρος για να λειτουργήσουν στοιχειωδώς οι χώροι, να παραμείνουν ανοιχτά στο σύνολό τους και προσβάσιμα στο κοινό τα Μουσεία. Είναι απαραίτητος όρος για την άρτια φύλαξη, για την ανάδειξη της Πολιτιστικής Κληρονομιάς και κυρίως, για να μπει ένα φρένο στη σχεδιασμένη απαξίωσή της, που στρώνει τον δρόμο για τα ΝΠΔΔ και την περαιτέρω ιδιωτικοποίησή της.

Στον αντίποδα, αυτοί που καλλιεργούν συνειδητά τη λογική του βολέματος και της ατομικής λύσης, είναι όσοι συμβιβάζονται με την υπάρχουσα κατάσταση και τη μίζερη διαχείρισή της. Σε αυτό ακριβώς πατάνε οι κρατούντες, για να περάσουν την τακτική «διαίρει και βασίλευε» και να ενεργοποιήσουν αντανακλαστικά κοινωνικού αυτοματισμού, στρέφοντας τη μια κατηγορία εργαζομένων ενάντια στην άλλη: με περισσότερη ή λιγότερη εμπειρία, καταρτισμένοι ή μη, με υψηλότερο ή χαμηλότερο βαθμό πιστοποίησης, με επιπρόσθετα προσόντα ή κοινωνικά κριτήρια (πολυτεκνία, αναπηρία, ξένες γλώσσες, τίτλους ΙΕΚ σε παρεμφερή αντικείμενα κτλ), με ασφαλιστικά, «πρακτικάριοι» κοκ...

Αυτός ο καλλιεργούμενος ανταγωνισμός είναι το έδαφος στο οποίο ευδοκιμούν και βρίσκουν «νομιμοποίηση» οι πιο άθλιες πρακτικές: το μέσο, τα βύσματα, ο παραγοντισμός, η ευνοιοκρατία, οι φωτογραφικές διατάξεις, οι παρασκηνιακές ζυμώσεις. Με δυο λόγια, όλο το σάπιο σκηνικό, μέρος του οποίου βλέπουμε να εκτυλίσσεται και το τελευταίο διάστημα.

Συνάδελφοι,

Είναι ανάγκη να πούμε ένα μεγάλο ΟΧΙ σε λογικές κανιβαλισμού, που θέλουν τους εργαζόμενους να τρώνε μεταξύ τους τις σάρκες τους, χάνοντας από τον ορίζοντά τους τους πραγματικούς υπαίτιους.

Είναι ανάγκη να γυρίσουμε την πλάτη μας στη μίζερη νοοτροπία του ατομικού βολέματος και να διεκδικήσουμε συλλογικά αυτό που έχουν ανάγκη τα Μουσεία και οι Αρχαιολογικοί Χώροι, για να λειτουργήσουν σωστά.

Είναι ανάγκη να μάθουμε να λειτουργούμε και να διεκδικούμε συλλογικά, για το σύνολο του κλάδου και του Πολιτισμού.

Ήρθε η στιγμή να δούμε τη μεγάλη εικόνα και τις αιτίες της. Όσο καταγράφουν νέα ρεκόρ τα εισιτήρια, τα έσοδα και οι αφίξεις στον τουρισμό, τόσο μειώνεται ο προϋπολογισμός για τον Πολιτισμό. Το ΥΠΠΟΑ θέλει να «βγαίνει η δουλειά» με το μικρότερο δυνατό κόστος. Κάνει ελάχιστες προσλήψεις μόνιμου προσωπικού και ξεζουμίζει τους συμβασιούχους, τους κρατά σε ομηρία, εγκλωβισμένους σε μια επισφάλεια διαρκείας, χωρίς δικαιώματα και μέσα προστασίας, με ακατάλληλες συνθήκες εργασίας σε πολλές περιπτώσεις.

Διεκδικούμε - Απαιτούμε:

Άμεση μονιμοποίηση των συμβασιούχων του ΥΠΠΟΑ, σε όλες τις ειδικότητες

Μαζικές προσλήψεις για να καλυφθούν οι πραγματικές ανάγκες Μουσείων και Αρχαιολογικών Χώρων

Να σταματήσει η οργανωμένη απαξίωση της Πολιτιστικής Κληρονομιάς

ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΣΤΗΝ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΕΙΟΥ

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 4 ΝΟΕΜΒΡΗ 2022 

ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΣΤΗΝ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΕΙΟΥ

Στο Συνδικάτο Οικοδόμων, Βερανζέρου 1, πλατεία Κάνιγγος, 2ος όροφος

ώρα προσέλευσης για οικονομική τακτοποίηση μελών: 9 π.μ. (αυστηρά)

ώρα έναρξης συνέλευσης: 10 π.μ. 

Λίγους μήνες πριν το τέλος του χρόνου, είναι η ώρα να κάνουμε απολογισμό. 

Φέτος ο τουρισμός σπάει κάθε ρεκόρ «αφήνοντας» τεράστια κέρδη εκατομμυρίων ευρώ στους αρχαιολογικούς χώρους και τα Μουσεία της χώρας, ξεπερνώντας κάθε άλλη χρονιά. Παρατημένα μνημεία και αρχαιολογικοί χώροι, στα όρια της κατάρρευσης, αποκαθίστανται μόνο και μόνο για να λειτουργήσουν ως ένα ακόμη τουριστικό προϊόν, ως προστιθέμενη αξία στα ήδη τεράστια κέρδη των τουριστικών ομίλων. Παράλληλα, οι εργολαβίες στο όνομα μιας δήθεν ανάπτυξης επεκτείνονται σε όλα τα έργα του ΥΠΠΟΑ, με αποκορύφωμα πλήρους παράδοσης της πολιτιστικής μας κληρονομιάς στους ιδιώτες τη μετατροπή των 5 μεγαλύτερων δημόσιων μουσείων της χώρας σε ΝΠΔΔ.

Ωστόσο, συναδέλφισσες και συνάδελφοι, το «άνοιγμα» της δουλειάς δεν συνεπάγεται απαραίτητα τη βελτίωση των συνθηκών εργασίας μας. Τουναντίον! Εξακολουθούμε να βιώνουμε την πολύχρονη ευέλικτη εργασία με συμβάσεις που μας καταδικάζουν σε μια ζωή-λάστιχο, με τον αριθμό των συμβασιούχων να έχει πενταπλασιαστεί τα τελευταία 10 χρόνια! Η ηγεσία του Υπουργείου Πολιτισμού ακολουθώντας πιστά τις κατευθύνσεις της Ε.Ε. διαιωνίζει την ομηρία χιλιάδων συμβασιούχων που καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες, συνεχίζει την πολιτική της ιδιωτικοποίησης και των αναθέσεων, ενώ στο στόχαστρο βάζει πλέον το σταθερό ωράριο και το 5ήμερο. Τα εργατικά ατυχήματα αυξάνονται διαρκώς καθώς ο εργοδότης μας, το ΥΠΠΟΑ και οι Εφορείες Αρχαιοτήτων, κάνουν σημαντικές εκπτώσεις στα μέτρα ασφάλειας και τα μέσα ατομικής προστασίας υπονομεύοντας την υγεία μας. 

Ο μισθός μας έχει υποστεί τεράστιες μειώσεις τα τελευταία 12 χρόνια [κατάργηση δώρων Χριστουγέννων, Πάσχα και επιδομάτων αδείας (13ου και 14ου μισθού)], ενώ την ίδια στιγμή η ακρίβεια τσακίζει κόκκαλα, καθώς ετοιμάζονται νέες ανατιμήσεις από 8% έως 20% σε δεκάδες βασικά καταναλωτικά είδη και οι αυξήσεις στα τιμολόγια της ΔΕΗ είναι δραματικές. Το κόστος μετακίνησης στα έργα με την αύξηση της τιμής των καυσίμων έχει γίνει δυσβάσταχτο. Χιλιάδες εργαζόμενοι, συμβασιούχοι του ΥΠΠΟΑ σε όλη την Ελλάδα, ερχόμαστε σε απόγνωση μιας και οι μισθοί δεν φτάνουν ούτε για τις πρώτες 15 μέρες του μήνα, ενώ οι καθυστερήσεις στην καταβολή της μισθοδοσίας μας δυσχεραίνουν ακόμη περισσότερο την κατάσταση.

Συναδέλφισσα, συνάδελφε,

Είναι ανάγκη τώρα χωρίς άλλες καθυστερήσεις να οργανωθεί η πάλη για μονιμοποίηση των συμβασιούχων, για αυξήσεις στους μισθούς και σταθερό ημερήσιο χρόνο απασχόλησης. Να διεκδικήσουμε την απόδοση του επιδόματος επικίνδυνης και ανθυγιεινής εργασίας. Να διαμορφώσουμε Συλλογική Σύμβαση Εργασίας (ΣΣΕ) του κλάδου που θα συμπεριλαμβάνει ευνοϊκότερους όρους εργασίας, με μείωση των ημερήσιου χρόνου, αυξήσεις των ημερών άδειας κ.α. Να εναντιωθούμε στις εργολαβίες και τις ιδιωτικοποιήσεις, αναπόσπαστο μέρος των οποίων είναι και η μετατροπή των 5 δημόσιων μουσείων σε ΝΠΔΔ.

Δεν έχουμε άλλες επιλογές.

Ή θα δεχτούμε τη ζωή που μας επιφυλάσσουν κυβερνήσεις και εργοδοσία ή θα πάρουμε τη ζωή στα χέρια μας για να υπερασπιστούμε το εισόδημα και τα δικαιώματα μας, κόντρα στην επίθεση που καθημερινά δεχόμαστε από την εργοδοσία και τις κυβερνήσεις.

Έχουμε ελπιδοφόρα παραδείγματα όπως των συναδέλφων στην EFOOD, στην COSCO, στις Οικοδομές, στα Λιπάσματα Καβάλας, στην Μαλαματίνα και αλλού, που με τον αγώνα τους, συσπειρωμένοι στο αγωνιστικό σωματείο τους είχαν σημαντικές μισθολογικές και εργασιακές κατακτήσεις. Έχουμε ελπιδοφόρα παραδείγματα από τους συναδέλφους μας στους Δήμους και τις Περιφέρειες που υπέγραψαν εκ νέου Συλλογικές Συμβάσεις με κατοχύρωση σημαντικών κατακτήσεων και βελτίωση των όρων εργασίας τους. 

Εργαζόμενη, εργαζόμενε,

Το στήριγμα για κάθε εργαζόμενο είναι το σωματείο. Στήριγμα σε κάθε δυσκολία, για την αντιμετώπιση των καθημερινών προβλημάτων.

Δεν εναποθέτουμε τον αγώνα μας σε κανέναν που φιγουράρει ως διαμεσολαβητής του Υπουργείου με τους εργαζόμενους. Απορρίπτουμε κατηγορηματικά τον εργοδοτικό συνδικαλισμό, όσους διαχωρίζουν και διασπούν τους εργαζόμενους με βάση την ειδικότητα, την εκπαιδευτική βαθμίδα ή τη σχέση εργασίας τους, για να επικρατήσει το «διαίρει και βασίλευε» και να μην υπάρξει κοινός μαχητικός αγώνας στα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε και μας καταδικάζει ΥΠΠΟ και κυβερνήσεις. 

Παίρνουμε την κατάσταση στα χέρια μας και οργανώνουμε τον αγώνα μας! 

Πάρε μέρος στη Γενική Συνέλευση του Σωματείου την Παρασκευή 4 Νοεμβρίου στις 10πμ. 

στο Συνδικάτο Οικοδόμων, Βερανζέρου 1, πλατεία Κάνιγγος, 2ος όροφος

Για να μην χαθεί άλλος χρόνος, για να μπουν μπροστά οι δικές μας ανάγκες. 

Στις 9 Νοεμβρίου ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ! Συμμετέχουμε στην Γενική Πανελλαδική Απεργία

Να δυναμώσει ο αγώνας για:

-Μόνιμη και σταθερή δουλειά! Μαζικές προσλήψεις στο Υπουργείου Πολιτισμού, μονιμοποίηση συμβασιούχων!

-Εναντίωση στη μετατροπή των δημόσιων μουσείων (ΕΑΜ, ΒΧΜ, ΑΜΘ, ΜΒΠ και ΑΜΗ) σε ΝΠΔΔ!

-Στήριξη του λαϊκού εισοδήματος: αυξήσεις μισθών 20% στο Δημόσιο τομέα

-Επαναφορά του 13ου και 14ου μισθού

-Ένταξη των ΙΔΟΧ του ΥΠΠΟΑ στο επίδομα επικίνδυνης και ανθυγιεινής εργασίας

-Κατάργηση των φόρων σε ρεύμα και φυσικό αέριο, στα είδη ευρείας κατανάλωσης

-Μείωση τιμών και πλαφόν στα βασικά είδη, στην ενέργεια, στα καύσιμα

-Διαγραφή των χρεών – Κανένα λαϊκό σπίτι χωρίς ρεύμα, νερό, τηλέφωνο και τρόφιμα

-Δεν ανεχόμαστε άλλο τα πολεμικά σφαγεία που δυναμώνουν στη περιοχή μας, στην Ουκρανία και αλλού. Δε συντασσόμαστε με κανένα ληστή – ιμπεριαλιστή

-Μείωση του σταθερού χρόνου εργασίας: 7ωρο–5ήμερο–35ωρο χωρίς διευθέτηση του χρόνου εργασίας

-Κατάργηση όλων των ελαστικών εργασιακών σχέσεων. Αγώνας ενάντια στις απολύσεις και την απληρωσιά

-Κάλυψη των οδοιπορικών για τα απομακρυσμένα έργα

ΤΑ ΕΞΑΙΡΕΣΙΜΑ ΔΕΝ ΕΞΑΙΡΟΥΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗ ΜΙΣΘΟΔΟΣΙΑ ΜΑΣ: ΑΜΕΣΗ ΚΑΤΑΒΟΛΗ ΤΩΡΑ!

Τι συμβαίνει όταν ένα Υπουργείο – και οι λοιπές αρμόδιες αρχές – εφαρμόζει διαχρονικά μια πολιτική στρατηγική που απαξιώνει συνολικά τις υπηρεσίες Πολιτισμού, καθώς και τα δικαιώματα των συμβασιούχων εργαζομένων του σε αυτές; Μεταξύ πολλών άλλων, καταβάλλει στους υπαλλήλους τα οφειλόμενα για τα εξαιρέσιμα μόνο σε… εξαιρετικές περιπτώσεις – και πάντα με πολύμηνη καθυστέρηση – και καθιστά την καταβολή της μισθοδοσίας των εργαζομένων σε «κατάσταση εξαίρεσης».

Αλλά αν εξαιρέσει κανείς:

– ότι οι συμβασιούχοι του ΥΠΠΟΑ παίρνουν τα δεδουλευμένα τους στην καλύτερη με 1,5 μήνα καθυστέρηση, και μάλιστα αυτό θεωρείται «ομαλή ροή χωρίς προβλήματα»

– ότι περνάνε μήνες ή και συμβάσεις ολόκληρες μέχρι να δουν τα εξαιρέσιμα στον λογαριασμό τους

– ότι οι υποστελεχωμένες υπηρεσίες υπολειτουργούν και σταματάνε σχεδόν κατ’ έθιμο τη μισθοδοσία τον Αύγουστο

– και ότι τα ίδια ή παρόμοια προβλήματα εμφανίζονται κάθε χρόνο, με μαθηματική ακρίβεια…

κατά τα άλλα, οι μισθοί των συμβασιούχων καταβάλλονται κανονικά…

Η μόνη διαχρονική σταθερά σε όλα αυτά είναι ο εμπαιγμός των εργαζόμενων, που γίνονται μπαλάκι μεταξύ των αρχών και βλέπουν τους εμπλεκόμενους φορείς (Υπουργείο, Εφορείες, ΤΑΠΑ) να μεταβιβάζουν ο ένας στον άλλον τις ευθύνες για τις αδικαιολόγητες καθυστερήσεις.

Τη στιγμή που οι θιασώτες αυτής της πολιτικής αναφέρονται στο «θαύμα του τουρισμού» με χιλιάδες τουρίστες να συρρέουν καθημερινά στα μουσεία και τους αρχαιολογικούς χώρους, τη στιγμή που τα έσοδα από τα εισιτήρια σπάνε κάθε ρεκόρ και οι ανάγκες για μόνιμο προσωπικό αυξάνονται, οι εργαζόμενοι παραμένουν κακοπληρωμένοι, αν όχι απλήρωτοι, και δουλεύουν διαρκώς με συμβάσεις ορισμένου χρόνου, δηλαδή βρίσκονται σε κατάσταση διαχρονικής εργασιακής ομηρίας.

Ειδικά σε ένα από τα μεγαλύτερα μουσεία της χώρας, το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, δεν έχει καταβληθεί ούτε μια δόση για εξαιρέσιμα από την αρχή της τρέχουσας σύμβασης, δηλαδή από τον Απρίλιο, ενώ μπαίνουμε ήδη στον Σεπτέμβρη!

Παράλληλα, τα λογιστήρια ορισμένων Εφορειών αρνούνταν – τουλάχιστον μέχρι πρότινος – να αναγνωρίσουν τις επιπλέον μέρες άδειας που δικαιούνται οι συνάδελφοι με αυξημένη προϋπηρεσία στον ιδιωτικό τομέα, ενώ πέρυσι είχαν στερήσει στους συναδέλφους μας τις επιπλέον ημέρες που δικαιούνταν, κατά παράβαση της σχετικής διάταξης!

Συνάδελφοι, ο μόνος λόγος που οι επίσημες αρχές βρίσκουν πάτημα για αυτές τις αυθαιρεσίες και αντίστοιχες συμπεριφορές είναι ότι μας θεωρούν «δεδομένους» και «αδύναμους». «Δεδομένοι», όμως, είμαστε όσο δεν αντιδρούμε και δεν υψώνουμε ανάστημα. «Αδύναμοι» είμαστε όσο δεν οργανώνουμε τον αγώνα μας.

Δε μας ταιριάζει η μίζερη λογική που λέει να μην κάνουμε τίποτα για τα εξαιρέσιμα γιατί… «κάποτε θα τα πάρουμε» και δεν πρόκειται να χάσουμε τα λεφτά μας. Δε μας αρκεί «να έχουμε μια δουλίτσα» για λίγους μήνες, αδιαφορώντας για τους όρους εργασίας και τα δικαιώματά μας.

Είναι καιρός να αλλάξουμε αυτή την εικόνα. Η δική μας δύναμη είναι η συλλογική διεκδίκηση, ο αγώνας και η συσπείρωση στο Σωματείο μας!

Δηλώνουμε προς όλες τις κατευθύνσεις ότι δεν σκοπεύουμε να μείνουμε στο ίδιο έργο θεατές. Δεν ανεχόμαστε να μας αντιμετωπίζουν σαν αναλώσιμους υπαλλήλους χωρίς φωνή και δικαιώματα!

ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ – ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ:

– Άμεση καταβολή των εξαιρέσιμων σε όλες τις Εφορείες

– Ουσιαστική λύση στο διαχρονικό και απαράδεκτο ζήτημα με τις πολύμηνες καθυστερήσεις στην καταβολή της μισθοδοσίας και των εξαιρέσιμων.

– Γενναίες αυξήσεις στους μισθούς! Δεν είναι δυνατόν να εργαζόμαστε με χειρότερους μισθολογικούς όρους από ό,τι 10 και 20 χρόνια πριν, την ίδια στιγμή που οι τιμές σκαρφαλώνουν στα ύψη, θερίζουν το λαϊκό εισόδημα και το κόστος διαβίωσης έχει γίνει δυσβάσταχτο.

– Μονιμοποίηση των συμβασιούχων για την κάλυψη των τεράστιων κενών του Υπουργείου Πολιτισμού! Δεν είναι δυνατόν να αυξάνονται διαρκώς οι ανάγκες σε φύλαξη λόγω αύξησης του τουρισμού και αυτές να καλύπτονται από έκτακτο προσωπικό!

 

 

«ΔΟΞΑΣΤΕ ΤΟΥΣ!» - Το κώλυμα έφυγε, ο εμπαιγμός παραμένει...

Τις προάλλες, το ΥΠΠΟΑ έφερε τροπολογία στη Βουλή, ανακοινώνοντας μετά πολλών επαίνων για την πολιτική του, την κατάργηση του 60μηνου κωλύματος, που αφορούσε ειδικότητες του ΥΠΠΟΑ.

Ίσως κάποιοι σκεφτούν ότι γίνεται επιτέλους πράξη το αυτονόητο, έστω και με πολυετή καθυστέρηση, καθώς μπαίνει τέλος σε έναν πρωτοφανή παραλογισμό: ενώ το Υπουργείο ζητάει ως κύριο προσόν την πιστοποίηση στην ειδικότητα των Αρχαιοφυλάκων για την κάλυψη των σχετικών θέσεων σε ΣΟΧ, από την άλλη έβαζε ταβάνι στο χρονικό διάστημα για το οποίο εργαζόμενοι μπορούσαν να εργαστούν στο ΥΠΠΟ -μέχρι να φτάσουν τους 60 μήνες, και από κει και πέρα υποχρεώνονταν να ψάξουν άλλον εργοδότη.

Δεν είναι όμως μόνο αυτό.

Καταρχάς, το Υπουργείο συγχαίρει τον εαυτό του -και δεν είναι η πρώτη φορά που το κάνει- γιατί λύνει ένα πρόβλημα που είχε προκαλέσει η δική του πολιτική, και μάλιστα εκ του μηδενός, καθώς ερμήνευε λανθασμένα το δικό του νομικό πλαίσιο κι εφάρμοζε καταχρηστικά το 60μηνο κώλυμα στις συμβάσεις των αρχαιοφυλάκων, μολονότι αυτές δεν ήταν συνεχόμενες -όπως οριζόταν από το εν λόγω απαράδεκτο πλαίσιο.

Ας το πούμε διαφορετικά, με ένα παράδειγμα: Ένας αρχαιοφύλακας μπορεί πχ να μην είχε πρόβλημα με το οκτάμηνο κώλυμα, που προβλέπει τετράμηνα κενά μεταξύ δύο συμβάσεων, αλλά να τον έπιανε το 60μηνο κώλυμα, που αφορούσε συνεχόμενες συμβάσεις -δηλαδή ΣΟΧ μεταξύ των οποίων μεσολαβεί κενό μικρότερο των 45 ημερών! Καταστάσεις που δείχνουν ένα μέρος του σουρεαλισμού που διέπει τις ΣΟΧ του ΥΠΠΟΑ.

Μήπως όμως, ακόμα και έτσι, πρέπει να αναγνωρίσουμε ένα θετικό βήμα που γίνεται προς τη σωστή κατεύθυνση, και να συμμεριστούμε τη χαρά για αυτή την εξέλιξη, αντί να μεμψιμοιρούμε; Ας δούμε πιο αναλυτικά κάποια ζητήματα.

Η πολιτική ηγεσία του υπουργείου δεν έκανε την παραμικρή νύξη για τους συναδέλφους μας που βίωσαν ήδη τις αρνητικές συνέπειες ενός άδικου κωλύματος, αποκλείστηκαν από τις ΣΟΧ, στερήθηκαν το δικαίωμα στην εργασία φέτος κι ήρθαν να προστεθούν στις εκατοντάδες πιστοποιημένους -και μη- αρχαιοφύλακες που έμειναν άνεργοι λόγω μια σειράς παράλογων κωλυμάτων.

Ο εφιάλτης με την πολιτική και τα λογής-λογής κωλύματα που ταλαιπωρούν και βάζουν συνεχώς μια σειρά εμπόδια στους συμβασιούχους του ΥΠΠΟΑ, παραμένει ως βραχνάς για όλες τις ειδικότητες: βλέπε οκτάμηνο κώλυμα, 84μηνο κτλ...

Το ΥΠΠΟΑ συντηρεί αυτά τα κωλύματα και συνεχίζει τον εμπαιγμό των συμβασιούχων, αντιμετωπίζοντάς τους διαχρονικά ως αναλώσιμους, και στρέφοντας σκόπιμα τη μία ομάδα εργαζόμενων απέναντι στην άλλη (πχ πιστοποιημένοι και μη, «παλιοί»/έμπειροι και νεότεροι, ΠΕ- ΤΕ - ΔΕ, κοκ), με την κλασική λογική του διαίρει και βασίλευε.

Αυτή η κατάσταση είναι μόνο ένα κομμάτι από το δυσχερές τοπίο που αντιμετωπίζουμε οι συμβασιούχοι, ενώ το Υπουργείο μας αντιμετωπίζει ως "ειδική κατηγορία" με περιορισμένα δικαιώματα. Δουλεύουμε με ευέλικτες μορφές εργασίας, αναζητούμε εργασία και κατ’επέκταση σπίτι δυο και τρεις φορές το χρόνο, δεν ξέρουμε πότε θα ξαναβρούμε δουλειά με το πέρας της σύμβασης, δηλώνουμε ακόμη και τα πιο απομακρυσμένα σημεία της Ελλάδας για να αυξήσουμε τις πιθανότητές μας, σμπαραλιάζοντας την προσωπική μας ζωή και είμαστε υποχρεωμένοι να είμαστε περιφερόμενοι εργαζόμενοι με μια βαλίτσα στο χέρι.

Η ελαστική εργασία είναι το μεγαλύτερο κώλυμα! Είναι το κώλυμα που βάζει εμπόδια στο να δουλεύουμε, που εξωθεί πολλούς συναδέλφους να εγκαταλείψουν το επάγγελμα που σπούδασαν!

Η ευέλικτη εργασία είναι αναπόσπαστο κομμάτι της πολιτικής που ακολουθεί όλα αυτά τα χρόνια το ΥΠΠΟΑ, της χρόνιας υποστελέχωσης, της οργανωμένης απαξίωσης Μουσείων και Αρχαιολογικών Χώρων, του σχεδιασμού για την ιδιωτικοποίησή τους, των εργολαβιών που γίνονται ο κανόνας στον χώρο του Πολιτισμού κοκ.

Με βάση τα παραπάνω, δεν έχουμε λόγο να πανηγυρίζουμε. Εκτιμούμε ότι η κατάργηση του 60μηνου κωλύματος ήταν κάτι το αυτονόητο το οποίο δεν έπρεπε να έχει υπάρξει εξ αρχής. Προτάσσουμε τα αιτήματα για κατάργηση όλων των άδικων κωλυμάτων, για μόνιμη και σταθερή δουλειά. Ανοίγουμε μέτωπο ενάντια στη λογική και τις αυταπάτες της «ατομικής λύσης». Θεωρούμε μονόδρομο τον αγώνα και τη συλλογική διεκδίκηση, τη συσπείρωση όλων των συναδέλφων από όλες τις ειδικότητες σε αυτή την κατεύθυνση, με άξονα το Σωματείο μας.

Υγ: Όσοι επέλεξαν συνειδητά τον ρόλο του υμνητή της υπουργού, δίνουν συγχωροχάρτι στην πολιτική ηγεσία του ΥΠΠΟΑ για τις ευθύνες της και δείχνουν -όχι σε εμάς, αλλά στους συναδέλφους- τι μπορεί να περιμένει κανείς από αυτούς. Όσοι εξαντλούν τη «δράση» τους σε επαφές ενημερωτικού χαρακτήρα και θεωρούν «αγώνα» την επικοινωνία με τα πολιτικά γραφεία υπουργών, βουλευτών κτλ, ευτελίζουν την έννοια των κινητοποιήσεων, του αγώνα και της συλλογικής διεκδίκησης.

Συνάδελφοι, μείνετε μακριά από επίδοξους αυτόκλητους σωτήρες, που επαινούν όσους φταίνε για τα προβλήματα που βιώνουμε. Τη μόνη λύση μπορεί να την δώσει ο δικός μας κοινός, μαζικός αγώνας και κανείς άλλος πέραν αυτού.

Πανελλήνιο Σωματείο Εκτάκτου Προσωπικού ΥΠΠΟ

Χρήσιμοι Σύνδεσμοι