75.000.000 ευρώ ο προϋπολογισμός της αξιοποίησης του Τατοΐου!
Κι όμως, ούτε ευρώ δεν περισσεύει για τους εργαζομένους σε αυτό
Το προβεβλημένο έργο αξιοποίησης των βασιλικών ανακτόρων Τατοΐου, με τον τεράστιο προϋπολογισμό των 75.000.000 ευρώ, υλοποιείται – όπως τα περισσότερα έργα του ΥΠΠΟ – από συμβασιούχους, οι οποίοι εργάζονται υπό απαράδεκτες συνθήκες. Το έργο της συντήρησης και ανάδειξης του Τατοΐου έχει αναλάβει η ΔΣΑΝΜ και για την ώρα απασχολεί 25 εργαζόμενους ΙΔΟΧ, αριθμός που πρόκειται να αυξηθεί το επόμενο διάστημα.
Οι εργαζόμενοι από την πρώτη στιγμή αντιμετώπισαν την αδιαφορία της ΔΣΑΝΜ σχετικά με τις συνθήκες εργασίας και την αναλγησία των υπεύθυνων, γεγονός που δεν έχει αλλάξει στο ελάχιστο, ακόμη και σχεδόν δυο μήνες μετά. Από την πρώτη κιόλας μέρα η ΔΣΑΝΜ ενημέρωσε ότι δεν θα πρέπει να περιμένουν πληρωμή για τουλάχιστον δύο μήνες, ότι δεν θα πρέπει να αναμένουν Μέσα Ατομικής Προστασίας (ΜΑΠ), αλλά να φορούν κλειστά παπούτσια για τα φίδια, και φυσικά να μην περιμένουν όχημα μεταφοράς από και προς τον χώρο εργασίας.
Συγκεκριμένα, δύο μήνες μετά, οι εργαζόμενοι αντιμετωπίζουν την εξής κατάσταση:
Παραμένουν απλήρωτοι από την έναρξη του υποέργου.
Την ίδια στιγμή και εν μέσω του φοβερού κύματος ακρίβειας, η υπηρεσία τους υποχρεώνει να βάλουν το χέρι στην άδεια τσέπη, προκειμένου να καλύψουν το τεράστιο κόστος μεταφοράς τους. Η απάντηση της Υπηρεσίας στο δίκαιο αίτημα των εργαζομένων για κάλυψη των οδοιπορικών εξόδων μπορεί να χαρακτηριστεί τουλάχιστον κυνική, εκβιάζοντάς τους επί της ουσίας με το γνωστό «όποιος δεν μπορεί, ας παραιτηθεί». Να υπενθυμίσουμε πως η ίδια υπηρεσία διέθετε υπηρεσιακό όχημα για την μεταφορά των ΙΔΑΧ συναδέλφων πριν από μόλις δύο χρόνια. Τι άλλαξε τα τελευταία δύο χρόνια μετά την έγκριση ενός τεράστιου προϋπολογισμού και δεν μπορεί να καλύψει αυτό το κόστος;
Μετά από την έγκριση των 75 εκατομμυρίων προϋπολογισμού, το ΥΠΠΟ όχι μόνο δεν βρίσκει χρήματα για την κάλυψη των οδοιπορικών των ΙΔΟΧ, αλλά ούτε καν για τα βασικά που αφορούν στην υγιεινή και αξιοπρέπεια των εργαζομένων, όπως χαρτί υγείας, σαπούνι χεριών, αντισηπτικά, καθαριστικά εργαστηρίων και τουαλετών, και όλα αυτά τη στιγμή που είναι απλήρωτοι. Αυτά που αποτελούν υποχρέωση και αυτονόητο κόστος για την εργοδοσία, επαφίονται στο φιλότιμο και την εργατικότητα των εργαζομένων. Η απάντηση σχετικά με την έλλειψη ειδών προσωπικής υγιεινής υποτιμά τη νοημοσύνη των εργαζομένων, καθώς τους ενημέρωσαν πως δεν υπάρχει ο αντίστοιχος κωδικός για την προμήθεια των ειδών αυτών!
Οι εργατοτεχνίτες που απασχολούνται στο έργο, θέτουν σε κίνδυνο την σωματική τους ακεραιότητα, καθώς αφενός αναγκάζονται να μεταφέρουν υπέρβαρα αντικείμενα χωρίς τον κατάλληλο εξοπλισμό και ΜΑΠ, και αφετέρου, παράτυπα εκτελούν καθήκοντα καθαριστών ελλείψει αυτών.
Το Τατόι ευρισκόμενο σε εθνικό δρυμό, έχει μεγάλο πληθυσμό φιδιών (οχιές). Να μας εξηγήσει το ΥΠΠΟ πώς διασφαλίζεται η ασφάλεια των εργαζομένων όταν δεν υπάρχει ιατρός εργασίας ή εξειδικευμένο άτομο για παροχή πρώτων βοηθειών σε περίπτωση δαγκώματος από οχιά, και ενώ το πλησιέστερο Κέντρο Υγείας απέχει 40΄ με αυτοκίνητο.
Οι εργαζόμενοι του Τατοΐου βιώνοντας καθημερινά αυτή την κατάσταση, αρνούνται να συμβιβαστούν. Αποφάσισαν συλλογικά να στείλουν επιστολή με τα δίκαια αιτήματά τους προς την αρμόδια υπηρεσία. Κύριο μέλημα της ΔΣΑΝΜ ήταν να αποπροσανατολίσει, να διασπάσει και να τρομοκρατήσει τους εργαζόμενους, απαιτώντας τα ονοματεπώνυμα όσων συνυπέγραψαν την επιστολή. Δεν είναι η πρώτη φορά που η συγκεκριμένη υπηρεσία χρησιμοποιεί αυτή την τακτική τρομοκράτησης: και στη γενική απεργία στις 6 Απρίλη είχε ζητήσει έμμεσα και πάλι τα ονόματα των απεργών τρεις μέρες πριν, καταστρατηγώντας το δικαίωμα στον συνδικαλισμό των εργαζομένων. Καλούμε τη ΔΣΑΝΜ και το ΥΠΠΟ να σταματήσουν την προσπάθειά τους να εκμαιεύσουν «δηλώσεις φρονημάτων» των εργαζομένων και τους ενημερώνουμε – σε περίπτωση που το έχουν ξεχάσει – ότι οι εργαζόμενοι έχουν νόμιμο φορέα εκπροσώπησης: το σωματείο τους.
Το Τατόι αποτελεί το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα του ΥΠΠΟ, όπου η ιδιωτική πρωτοβουλία δεν έχει καμία απολύτως σχέση με τα συμφέροντα του λαού και των εργαζομένων. Όλα τα παραπάνω αποδεικνύουν περίτρανα ότι οι πολιτιστικές δραστηριότητες, που μετατρέπουν τα μνημεία σε πολυτελή ξενοδοχεία και διεκπεραιώνονται υπό απαράδεκτες εργασιακές συνθήκες και από κακοπληρωμένους εργαζόμενους ορισμένου χρόνου, βρίσκονται μακριά από τις ανάγκες του λαού και αποσκοπούν στην κερδοφορία των λίγων μέσα από το ξεζούμισμα των πολλών.
Απαιτούμε:
-Άμεση καταβολή των δεδουλευμένων. Κανένας συνάδελφος απλήρωτος!
-Κάλυψη του κόστους μεταφοράς από τον προϋπολογισμό του έργου και όχι από τους εργαζόμενους
-Σύγχρονες συνθήκες εργασίας και εφαρμογή των προβλεπόμενων ΜΑΠ
-Να σταματήσει επιτέλους ο εμπαιγμός και η στοχοποίηση των εργαζομένων!
