«ΔΟΞΑΣΤΕ ΤΟΥΣ!» - Το κώλυμα έφυγε, ο εμπαιγμός παραμένει...
Τις προάλλες, το ΥΠΠΟΑ έφερε τροπολογία στη Βουλή, ανακοινώνοντας μετά πολλών επαίνων για την πολιτική του, την κατάργηση του 60μηνου κωλύματος, που αφορούσε ειδικότητες του ΥΠΠΟΑ.
Ίσως κάποιοι σκεφτούν ότι γίνεται επιτέλους πράξη το αυτονόητο, έστω και με πολυετή καθυστέρηση, καθώς μπαίνει τέλος σε έναν πρωτοφανή παραλογισμό: ενώ το Υπουργείο ζητάει ως κύριο προσόν την πιστοποίηση στην ειδικότητα των Αρχαιοφυλάκων για την κάλυψη των σχετικών θέσεων σε ΣΟΧ, από την άλλη έβαζε ταβάνι στο χρονικό διάστημα για το οποίο εργαζόμενοι μπορούσαν να εργαστούν στο ΥΠΠΟ -μέχρι να φτάσουν τους 60 μήνες, και από κει και πέρα υποχρεώνονταν να ψάξουν άλλον εργοδότη.
Δεν είναι όμως μόνο αυτό.
Καταρχάς, το Υπουργείο συγχαίρει τον εαυτό του -και δεν είναι η πρώτη φορά που το κάνει- γιατί λύνει ένα πρόβλημα που είχε προκαλέσει η δική του πολιτική, και μάλιστα εκ του μηδενός, καθώς ερμήνευε λανθασμένα το δικό του νομικό πλαίσιο κι εφάρμοζε καταχρηστικά το 60μηνο κώλυμα στις συμβάσεις των αρχαιοφυλάκων, μολονότι αυτές δεν ήταν συνεχόμενες -όπως οριζόταν από το εν λόγω απαράδεκτο πλαίσιο.
Ας το πούμε διαφορετικά, με ένα παράδειγμα: Ένας αρχαιοφύλακας μπορεί πχ να μην είχε πρόβλημα με το οκτάμηνο κώλυμα, που προβλέπει τετράμηνα κενά μεταξύ δύο συμβάσεων, αλλά να τον έπιανε το 60μηνο κώλυμα, που αφορούσε συνεχόμενες συμβάσεις -δηλαδή ΣΟΧ μεταξύ των οποίων μεσολαβεί κενό μικρότερο των 45 ημερών! Καταστάσεις που δείχνουν ένα μέρος του σουρεαλισμού που διέπει τις ΣΟΧ του ΥΠΠΟΑ.
Μήπως όμως, ακόμα και έτσι, πρέπει να αναγνωρίσουμε ένα θετικό βήμα που γίνεται προς τη σωστή κατεύθυνση, και να συμμεριστούμε τη χαρά για αυτή την εξέλιξη, αντί να μεμψιμοιρούμε; Ας δούμε πιο αναλυτικά κάποια ζητήματα.
Η πολιτική ηγεσία του υπουργείου δεν έκανε την παραμικρή νύξη για τους συναδέλφους μας που βίωσαν ήδη τις αρνητικές συνέπειες ενός άδικου κωλύματος, αποκλείστηκαν από τις ΣΟΧ, στερήθηκαν το δικαίωμα στην εργασία φέτος κι ήρθαν να προστεθούν στις εκατοντάδες πιστοποιημένους -και μη- αρχαιοφύλακες που έμειναν άνεργοι λόγω μια σειράς παράλογων κωλυμάτων.
Ο εφιάλτης με την πολιτική και τα λογής-λογής κωλύματα που ταλαιπωρούν και βάζουν συνεχώς μια σειρά εμπόδια στους συμβασιούχους του ΥΠΠΟΑ, παραμένει ως βραχνάς για όλες τις ειδικότητες: βλέπε οκτάμηνο κώλυμα, 84μηνο κτλ...
Το ΥΠΠΟΑ συντηρεί αυτά τα κωλύματα και συνεχίζει τον εμπαιγμό των συμβασιούχων, αντιμετωπίζοντάς τους διαχρονικά ως αναλώσιμους, και στρέφοντας σκόπιμα τη μία ομάδα εργαζόμενων απέναντι στην άλλη (πχ πιστοποιημένοι και μη, «παλιοί»/έμπειροι και νεότεροι, ΠΕ- ΤΕ - ΔΕ, κοκ), με την κλασική λογική του διαίρει και βασίλευε.
Αυτή η κατάσταση είναι μόνο ένα κομμάτι από το δυσχερές τοπίο που αντιμετωπίζουμε οι συμβασιούχοι, ενώ το Υπουργείο μας αντιμετωπίζει ως "ειδική κατηγορία" με περιορισμένα δικαιώματα. Δουλεύουμε με ευέλικτες μορφές εργασίας, αναζητούμε εργασία και κατ’επέκταση σπίτι δυο και τρεις φορές το χρόνο, δεν ξέρουμε πότε θα ξαναβρούμε δουλειά με το πέρας της σύμβασης, δηλώνουμε ακόμη και τα πιο απομακρυσμένα σημεία της Ελλάδας για να αυξήσουμε τις πιθανότητές μας, σμπαραλιάζοντας την προσωπική μας ζωή και είμαστε υποχρεωμένοι να είμαστε περιφερόμενοι εργαζόμενοι με μια βαλίτσα στο χέρι.
Η ελαστική εργασία είναι το μεγαλύτερο κώλυμα! Είναι το κώλυμα που βάζει εμπόδια στο να δουλεύουμε, που εξωθεί πολλούς συναδέλφους να εγκαταλείψουν το επάγγελμα που σπούδασαν!
Η ευέλικτη εργασία είναι αναπόσπαστο κομμάτι της πολιτικής που ακολουθεί όλα αυτά τα χρόνια το ΥΠΠΟΑ, της χρόνιας υποστελέχωσης, της οργανωμένης απαξίωσης Μουσείων και Αρχαιολογικών Χώρων, του σχεδιασμού για την ιδιωτικοποίησή τους, των εργολαβιών που γίνονται ο κανόνας στον χώρο του Πολιτισμού κοκ.
Με βάση τα παραπάνω, δεν έχουμε λόγο να πανηγυρίζουμε. Εκτιμούμε ότι η κατάργηση του 60μηνου κωλύματος ήταν κάτι το αυτονόητο το οποίο δεν έπρεπε να έχει υπάρξει εξ αρχής. Προτάσσουμε τα αιτήματα για κατάργηση όλων των άδικων κωλυμάτων, για μόνιμη και σταθερή δουλειά. Ανοίγουμε μέτωπο ενάντια στη λογική και τις αυταπάτες της «ατομικής λύσης». Θεωρούμε μονόδρομο τον αγώνα και τη συλλογική διεκδίκηση, τη συσπείρωση όλων των συναδέλφων από όλες τις ειδικότητες σε αυτή την κατεύθυνση, με άξονα το Σωματείο μας.
Υγ: Όσοι επέλεξαν συνειδητά τον ρόλο του υμνητή της υπουργού, δίνουν συγχωροχάρτι στην πολιτική ηγεσία του ΥΠΠΟΑ για τις ευθύνες της και δείχνουν -όχι σε εμάς, αλλά στους συναδέλφους- τι μπορεί να περιμένει κανείς από αυτούς. Όσοι εξαντλούν τη «δράση» τους σε επαφές ενημερωτικού χαρακτήρα και θεωρούν «αγώνα» την επικοινωνία με τα πολιτικά γραφεία υπουργών, βουλευτών κτλ, ευτελίζουν την έννοια των κινητοποιήσεων, του αγώνα και της συλλογικής διεκδίκησης.
Συνάδελφοι, μείνετε μακριά από επίδοξους αυτόκλητους σωτήρες, που επαινούν όσους φταίνε για τα προβλήματα που βιώνουμε. Τη μόνη λύση μπορεί να την δώσει ο δικός μας κοινός, μαζικός αγώνας και κανείς άλλος πέραν αυτού.
Πανελλήνιο Σωματείο Εκτάκτου Προσωπικού ΥΠΠΟ
