ΛΕΜΕ ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΚΑΝΙΒΑΛΙΣΜΟ - ΜΟΝΙΜΗ ΚΑΙ ΣΤΑΘΕΡΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ!
(Σχετικά με τις προσλήψεις μόνιμων αρχαιοφυλάκων από το ΥΠΠΟΑ)
Το τελευταίο διάστημα παίζεται το ίδιο έργο, σχετικά με την προγραμματισμένη για το 2023 προκήρυξη θέσεων τακτικού φυλακτικού προσωπικού Μουσείων και Αρχαιολογικών Χώρων. Οι συμβασιούχοι αρχαιοφύλακες παρακολουθούν με δικαιολογημένη καχυποψία τις φήμες και τις παρασκηνιακές ζυμώσεις για τις θέσεις, τα κριτήρια κατάταξης, τους πιθανούς συντελεστές βαρύτητας κοκ. Αυτό είναι ένα γνώριμο σκηνικό που πλαισιώνει τη γενική μεγάλη εικόνα:
-Τα Μουσεία και οι Αρχαιολογικοί Χώροι παραμένουν τραγικά υποστελεχωμένοι και συχνά αναγκάζονται να υπολειτουργούν, ιδίως κατά τους μήνες εκτός της «περιόδου αιχμής».
-Οι συμβασιούχοι φύλακες λειτουργούν διαχρονικά ως μπαλώματα για τα χιλιάδες οργανικά κενά και αντιμετωπίζονται ως «αναλώσιμοι» από το ΥΠΠΟΑ, μολονότι αποτελούν σταθερά την πλειοψηφία του φυλακτικού προσωπικού, καλύπτοντας πάγιες και διαρκείς ανάγκες.
Κατά συνέπεια, το βασικό ζήτημα για εμάς δεν αφορά τα κριτήρια για την κατάταξη των υποψηφίων, αλλά με ποιο κριτήριο βγαίνουν τόσο λίγες θέσεις -περίπου 450 τελικά- για ημερήσιους φύλακες και νυχτοφύλακες.
Τι θέση παίρνει όλα αυτά τα χρόνια το Υπουργείο και οι πολιτικές του ηγεσίες ενάντια στη διαχρονική «αιμορραγία» των χώρων σε έμψυχο δυναμικό; Παίρνει υπόψη τις πραγματικές ανάγκες τους για μόνιμο προσωπικό ή ρίχνει απλώς ένα προεκλογικό τυράκι, που ούτε καν τους αφελείς ( ; ) χειροκροτητές της εκάστοτε κυβέρνησης δεν μπορεί να ξεγελάσει;
Ακόμα και αν κάποιος δε διαθέτει επίσημες στατιστικές, μελέτες και οργανογράμματα για τη δραματική μείωση του φυλακτικού προσωπικού σε κάθε χώρο, μπορεί εμπειρικά να διαπιστώσει τα αυτονόητα:
-Οι θέσεις που προκηρύσσονται δεν αρκούν παρά για να καλύψουν ένα μικρό μόνο κλάσμα από τα χιλιάδες οργανικά κενά σε όλη τη χώρα, σε έναν από τους πιο απαιτητικούς κλάδους, που διαφημίζεται συχνά ως η "βαριά βιομηχανία της οικονομίας".
-Τα Μουσεία και οι Αρχαιολογικοί Χώροι όχι απλά θα μπορούσαν να απορροφήσουν το σύνολο των συμβασιούχων φυλάκων, αλλά τους έχουν απόλυτη ανάγκη για να λειτουργήσουν, καθώς καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες -και για την ακρίβεια μόλις ένα μέρος από τις πραγματικές ανάγκες για φυλακτικό προσωπικό.
Συμπερασματικά: Ο στόχος που βάζει το Σωματείο μας για μονιμοποίηση των συμβασιούχων δεν είναι ένα "συντεχνιακό αίτημα", για να πιάσουμε τάχα το "όνειρο του Δημοσίου" και να "βολευτούμε" -μόνο ονειρικές δεν είναι εξάλλου οι καταστάσεις που αντιμετωπίζουμε καθημερινά στον εργασιακό μας βίο.
Η μονιμοποίηση των συμβασιούχων είναι απαραίτητος όρος για να λειτουργήσουν στοιχειωδώς οι χώροι, να παραμείνουν ανοιχτά στο σύνολό τους και προσβάσιμα στο κοινό τα Μουσεία. Είναι απαραίτητος όρος για την άρτια φύλαξη, για την ανάδειξη της Πολιτιστικής Κληρονομιάς και κυρίως, για να μπει ένα φρένο στη σχεδιασμένη απαξίωσή της, που στρώνει τον δρόμο για τα ΝΠΔΔ και την περαιτέρω ιδιωτικοποίησή της.
Στον αντίποδα, αυτοί που καλλιεργούν συνειδητά τη λογική του βολέματος και της ατομικής λύσης, είναι όσοι συμβιβάζονται με την υπάρχουσα κατάσταση και τη μίζερη διαχείρισή της. Σε αυτό ακριβώς πατάνε οι κρατούντες, για να περάσουν την τακτική «διαίρει και βασίλευε» και να ενεργοποιήσουν αντανακλαστικά κοινωνικού αυτοματισμού, στρέφοντας τη μια κατηγορία εργαζομένων ενάντια στην άλλη: με περισσότερη ή λιγότερη εμπειρία, καταρτισμένοι ή μη, με υψηλότερο ή χαμηλότερο βαθμό πιστοποίησης, με επιπρόσθετα προσόντα ή κοινωνικά κριτήρια (πολυτεκνία, αναπηρία, ξένες γλώσσες, τίτλους ΙΕΚ σε παρεμφερή αντικείμενα κτλ), με ασφαλιστικά, «πρακτικάριοι» κοκ...
Αυτός ο καλλιεργούμενος ανταγωνισμός είναι το έδαφος στο οποίο ευδοκιμούν και βρίσκουν «νομιμοποίηση» οι πιο άθλιες πρακτικές: το μέσο, τα βύσματα, ο παραγοντισμός, η ευνοιοκρατία, οι φωτογραφικές διατάξεις, οι παρασκηνιακές ζυμώσεις. Με δυο λόγια, όλο το σάπιο σκηνικό, μέρος του οποίου βλέπουμε να εκτυλίσσεται και το τελευταίο διάστημα.
Συνάδελφοι,
Είναι ανάγκη να πούμε ένα μεγάλο ΟΧΙ σε λογικές κανιβαλισμού, που θέλουν τους εργαζόμενους να τρώνε μεταξύ τους τις σάρκες τους, χάνοντας από τον ορίζοντά τους τους πραγματικούς υπαίτιους.
Είναι ανάγκη να γυρίσουμε την πλάτη μας στη μίζερη νοοτροπία του ατομικού βολέματος και να διεκδικήσουμε συλλογικά αυτό που έχουν ανάγκη τα Μουσεία και οι Αρχαιολογικοί Χώροι, για να λειτουργήσουν σωστά.
Είναι ανάγκη να μάθουμε να λειτουργούμε και να διεκδικούμε συλλογικά, για το σύνολο του κλάδου και του Πολιτισμού.
Ήρθε η στιγμή να δούμε τη μεγάλη εικόνα και τις αιτίες της. Όσο καταγράφουν νέα ρεκόρ τα εισιτήρια, τα έσοδα και οι αφίξεις στον τουρισμό, τόσο μειώνεται ο προϋπολογισμός για τον Πολιτισμό. Το ΥΠΠΟΑ θέλει να «βγαίνει η δουλειά» με το μικρότερο δυνατό κόστος. Κάνει ελάχιστες προσλήψεις μόνιμου προσωπικού και ξεζουμίζει τους συμβασιούχους, τους κρατά σε ομηρία, εγκλωβισμένους σε μια επισφάλεια διαρκείας, χωρίς δικαιώματα και μέσα προστασίας, με ακατάλληλες συνθήκες εργασίας σε πολλές περιπτώσεις.
Διεκδικούμε - Απαιτούμε:
Άμεση μονιμοποίηση των συμβασιούχων του ΥΠΠΟΑ, σε όλες τις ειδικότητες
Μαζικές προσλήψεις για να καλυφθούν οι πραγματικές ανάγκες Μουσείων και Αρχαιολογικών Χώρων
Να σταματήσει η οργανωμένη απαξίωση της Πολιτιστικής Κληρονομιάς